tlenek żelaza
Encyklopedia PWN
konkrecja
skupienie mineralne występujące w skałach osadowych, różniące się składem i budową od skały otaczającej, np. k. chalcedonu w wapieniach, k. pirytu w skałach ilastych;
[łac. concretio ‘połączenie’, ‘zgęszczenie’],
m. w Australii (stan Australia Zachodnia), nad O. Indyjskim, na południe od Perth;
lakier pustynny, polewa pustynna,
lśniąca, cienka (zwykle grub. poniżej 1 mm) powłoka pokrywająca na pustyniach powierzchnie obnażonych skał i ich luźne okruchy;
skała wylewna lub hipabisalna składająca się z fenokryształów piroksenu (30%), oliwinu (15%) i tlenków żelaza (4%) oraz z czerwonawobrunatnego szkliwa o składzie nefelinu, plagioklazu i skalenia potasowego;
metalurgia
dział nauki i techniki zajmujący się procesami otrzymywania metali z rud, ich rafinacji (rafinacja metali), wytwarzania stopów oraz obróbki mającej na celu nadanie im odpowiednich kształtów i właściwości.
[gr.],
